W grupie jesteśmy siłą. Nie byłby możliwy rozwój naszej cywilizacji bez zrzeszania się. Od starożytności ludzie o wspólnych poglądach, zawodach, korzeniach – krótko mówiąc, ze wspólnym mianownikiem, który ich jednoczył – gromadzili się razem w umówionym miejscu i czasie. Debatowali, spierali się, pewnie nierzadko różnili w swoich opiniach. Byli tam jednak połączeni sprawą, która dla każdego z nich miała duże znaczenie, była warta poświęcenia jej swojego czasu. To nie zmieniło się do dzisiaj. Co więcej, wolność zrzeszania się jest obecnie jednym z podstawowych praw człowieka. W Polsce jest ona zagwarantowana przez Konstytucję, to znaczy najwyższe źródło prawa.
Wolność zrzeszania się stanowi element wolności i praw politycznych.
Art. 58. 1. Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej: „Każdemu zapewnia się wolność zrzeszania się”.
Oznacza to, że państwo prawa ma nie tylko zezwalać na swobodne tworzenie stowarzyszeń, lecz również aktywnie działać na rzecz wolności w tym zakresie. Ten aspekt podkreśla ustawa z 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach. Celem ustawy jest „umożliwienie obywatelom równego, bez względu na przekonania, prawa czynnego uczestniczenia w życiu publicznym i wyrażania zróżnicowanych poglądów oraz realizacji indywidualnych zainteresowań, a także uwzględniając tradycje i powszechnie uznawany dorobek ruchu stowarzyszeniowego.”
Art. 58. 1. Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej: „Każdemu zapewnia się wolność zrzeszania się”.
Oznacza to, że państwo prawa ma nie tylko zezwalać na swobodne tworzenie stowarzyszeń, lecz również aktywnie działać na rzecz wolności w tym zakresie. Ten aspekt podkreśla ustawa z 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach. Celem ustawy jest „umożliwienie obywatelom równego, bez względu na przekonania, prawa czynnego uczestniczenia w życiu publicznym i wyrażania zróżnicowanych poglądów oraz realizacji indywidualnych zainteresowań, a także uwzględniając tradycje i powszechnie uznawany dorobek ruchu stowarzyszeniowego.”
